خیره

در این تیره ترین شب

    -این بی ستاره و بی ماه-

               که آن را به حقیقت پایانی نیست


آنقدر به افق خیره خواهم ماند

          تا آفتاب که سر برآمدنش نیست

                                        -از شرم نگاه من-

                                                                  برآید

حتی ...

       اگر دیگر نوری برای افشاندنش باقی نباشد!

نظرات 4 + ارسال نظر
امیر چهارشنبه 11 شهریور‌ماه سال 1388 ساعت 11:03 ب.ظ http://talkhine.blogsky.com/

همیشه حقیقت هست.نور هم باقثست.پس امیدی هست.

فرزاد چهارشنبه 11 شهریور‌ماه سال 1388 ساعت 11:08 ب.ظ http://farzad-1986.persianblog.ir

سلام
نظر لطفت بوده که قابل دونستی
شعرات منو یاد شمس لنگرودی و...اوووووومممممم بیشتر شاملو میندازه!
شعر "فراموشی "رو خیلی خوشم اومد
شعر نو میگم ولی اینقدر مثل مال تو قوی نیست که بزارم تو بلاگم.
صادقانه میگم بلاگت حرف داره! چون شاید شعر توی چند دقیقه نوشته بشه ولی روحت باید باهاش زندگی کنه
بره همین میفهمم که چقدر زمان گذاشتی...

احسان پنج‌شنبه 12 شهریور‌ماه سال 1388 ساعت 02:52 ق.ظ http://crosslessbridge1985.blogsky.com


زیبا بود . . .

تو هم از شب نوشتی . . .

منم لینکت کردم پیروز عزیز

ممنونم از لطفت

سبز باشی و موفق و خوشبخت

فرزاد پنج‌شنبه 12 شهریور‌ماه سال 1388 ساعت 03:34 ق.ظ http://farzad-1986.persianblog.ir

بازم سلام

لطف داری ولی معمولن نمی رسم هر روز بنویسم.در مورد شعر ها هم گاهی توی نوشته هام میذارمشون لا بلای مطالب
البته معمولن شعر نو از خودم نذاشتم.
یه پست قدیما نوشتم که از شمس لنگرودی اسمشونو بردم ولی مطلبی توش نیست یه خاطرست."کلامش برایم ماوایی شد"

راستش اگه گاهی به بلاگم سر زدی و حوصله داشتی نظر واقعیت رو بنویس آخه مد شده همه از هم تعریف کنن

یه چیز دیگه بلاگم بیشتر میخواد اجتماعی باشه تا ادبی
به امید موفقیتت بیش از پیش

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد