در این تیره ترین شب
-این بی ستاره و بی ماه-
که آن را به حقیقت پایانی نیست
آنقدر به افق خیره خواهم ماند
تا آفتاب که سر برآمدنش نیست
-از شرم نگاه من-
برآید
حتی ...
اگر دیگر نوری برای افشاندنش باقی نباشد!